ၿဗိတိသွ်က ျမန္မာျပည္အတြက္ ‘ဒိုင္အာခီ’ ဆိုတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္တမ်ိဳး ၁၉၂၂ ခုႏွစ္မွာ စတင္ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ခ့ဲခ်ိန္ကစၿပီး ေရတြက္မယ္ဆုိရင္ ေရွ႕ႏွစ္မွာ လုပ္ဖုိ႔ ျပင္ဆင္ေနတ့ဲ ေရြးေကာက္ပဲြဟာ
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ (၁၅) ခုေျမာက္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ အဲ့ဒီေတာ့ လာမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လံုးရဲ႕ ဆႏၵေတြကို တကယ္ ထင္ဟပ္ခဲ့ပါသလား ဆိုတာ ေမးစရာ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး ဖြ႔ဲစည္းပံုက ၁၉၃၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလမွာ စတင္ အသက္ဝင္ခဲ့ၿပီး ေနာက္ဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ လက္ရွိစစ္အစိုးရရဲ႕ အဆိုအရ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္၊ ေမလဆႏၵခံယူပြဲမွာ မဲဆႏၵရွင္ အမ်ားစုရဲ႕ တခဲနက္ ဆႏၵမဲနဲ႔ အတည္ျပဳခဲ့တယ္ ဆိုတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ အေျခခံ ဥပေဒေတြဟာ အေထြေထြေသာ လူမႈစီးပြားေနာက္ခံသမိုင္းေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလားရာေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ ေဖာ္ၫႊန္းေနၾကပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်အစိုးရလက္ေအာက္ ပထမဆံုး ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒဟာ ဗမာျပည္ကို အိႏၵိယက ခြဲထုတ္ၿပီး ၁၉၃၅ ခုႏွစ္ ျမန္မာျပည္ အက္ဥပေဒအေနနဲ႔ ျပဌာန္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီဥပေဒမတိုင္ခင္က ‘ဒိုင္အာခီ’ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ေအာက္မွာ ဥပေဒျပဳ ေကာင္စီ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ဗမာျပည္မမွာ က်င္းပခဲ့တာရွိပါတယ္။ ဗမာ့မ်ိဳးခ်စ္ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြက အဲ့ဒီေရြးေကာက္ပြဲေတြမွာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြ မဲေပးခြင့္ရတာ အရမ္း နည္းတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ကိုလိုနီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးရဲ႕ စံႏႈန္းေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအသစ္အရ ေပၚေပါက္လာတ့ဲ ေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ အေတာ္ေလး ကိုယ္စားျပဳမႈရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွာ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကို တာဝန္ခံရတဲ့ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ရဲ႕ လမ္းၫႊန္မႈနဲ႔ အေထြေထြအုပ္ခ်ဳပ္ေရးတရပ္ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။
ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ အထက္လႊတ္ေတာ္နဲ႔၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္ ပါရွိပါတယ္။ အထက္ လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ထက္ဝက္ကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က တဝက္၊ အစိုးရက ခန္႔ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတြက တဝက္နဲ႔ အခ်ဳိးက် ဖြဲ႔စည္းပါတယ္။ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၃၂ ဦးရွိတ့ဲအနက္ ၉၂ ဦးကို ေဒသဆိုင္ရာ မဲဆႏၵနယ္ေတြက ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ၿပီး က်န္တဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ ေနရာေတြကို လူမ်ိဳးေရးနဲ႔ တျခားအခြင့္ထူးခံေတြအတြက္ ဖယ္ထားပါတယ္။
အဲ့ဒီ အေျခခံ ဥပေဒအရ ေရြးေကာက္ပြဲေတြကို ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပၿပီး ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း အေတာ္မ်ားမ်ား ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကပါတယ္။ ဝင္ၿပိဳင္ၾကတဲ့အထဲမွာ မ်ိဳးခ်စ္ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔တခု ျဖစ္တဲ့ ‘ဒို႔ဗမာအစည္းအ႐ံုး’ ကလည္း ‘ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း’ ပါတီ အေနနဲ႔ ဝင္ေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ပါတယ္။ ေဒါက္တာဘေမာ္က အဲ့ဒီ အေျခခံဥပေဒအရ ပထမဆံုး ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာပါတယ္။
ကိုလိုနီေခတ္မွာ အေတာ္ေလး ဒီမိုကေရစီ ျပည့္ဝတဲ့ စနစ္တခု ျဖစ္ခ့ဲေပမယ့္ ဗမာမ်ိဳးခ်စ္မ်ားကေတာ့ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱယားကို သက္ဆိုးရွည္ေစတဲ့ စနစ္ျဖစ္တယ္ ဆုိၿပီး ပယ္ခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲ့ဒီ စနစ္က အဓိက ျပည္မ ေဒသ အတြက္ပဲ သက္ေရာက္ခ့ဲၿပီး တိုင္းရင္းသား အမ်ားစု ေနထိုင္ၾကတဲ့ ေတာင္တန္းေဒသေတြကို ခ်န္လွပ္ထားပါတယ္။
တႏုိင္ငံလံုး အက်ဳံးဝင္ လႊမ္းၿခဳံတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတရပ္ကိုေတာ့ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္အတြက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္တဲ့ ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရး ျပည္သူ႔ လြတ္ေျမာက္ေရး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ဖဆပလ) က အျပတ္အသတ္ ႏုိင္ခ့ဲပါတယ္။ မဲဆႏၵနယ္ ၂ဝ၂ ခုအနက္ ၁၉၆ ခုမွာ အႏိုင္ရရွိခဲ့တာပါ။
တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္က ျမန္မာျပည္ လံုးဝ လြတ္လပ္ေရးရဖုိ႔ အာမခံတဲ့ အေျခခံဥပေဒတရပ္ကို ေရးဆြဲ ျပဌာန္းခဲ့ပါတယ္။
ေလ့လာေဝဖန္သူေတြကေတာ့ အေျခခံဥပေဒဟာ တႏွစ္အတြင္းမွာ ၿပီးေအာင္ အျမန္ေရးဆြဲခဲ့ရတဲ့အတြက္ အားနည္းခ်က္ေတြ ပါခဲ့တယ္လို႔ သံုးသပ္ၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း အေျခခံ ဥပေဒဟာ ပင္လံုညီလာခံတုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ သေဘာတူထားခဲ့သလို ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ပံုစံမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ တျပည္ေထာင္စနစ္ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ေဝဖန္ၾကပါတယ္။ ၁၉၄၇ အေျခခံ ဥပေဒရဲ႕ အဓိက အႀကံေပးပုဂၢိဳလ္ ေရွ႕ေနခ်ဳပ္နဲ႔ ဗဟိုတရား႐ံုးခ်ဳပ္ တရားသူႀကီးေဟာင္းတဦး ျဖစ္တဲ့ ဦးခ်န္ထြန္း က “ဒီအေျခခံ ဥပေဒဟာ ပံုသဏၭာန္အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စု ျဖစ္ေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ တျပည္ေထာင္စနစ္ ျဖစ္ေနပါတယ္” လို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝန္ခံခဲ့ပါတယ္။
ျပည္တြင္းေရး မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနတဲ့ ၁၉၅ဝ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားမွာ ေရြးေကာက္ပြဲ ႏွစ္ႀကိမ္ ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ႀကိမ္စလုံးမွာ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က အႏိုင္ရပါတယ္။ ၁၉၅၁ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵနယ္ ၂၅ဝ အနက္ ၁၄၇ ေနရာ အႏုိင္ရၿပီး၊ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵနယ္ ၂၂၁ ေနရာအနက္ ၁၇၃ ေနရာ အႏုိင္ရခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆ဝ ျပည့္ႏွစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ရဲ႕ အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဖဆပလ တျခမ္းပ့ဲ ျဖစ္တဲ့ ဦးႏုရဲ႕ ျပည္ေထာင္စု (ပထစ) ပါတီက အႏုိင္ရပါတယ္။ မဲေပးပုိင္ခြင့္ရိွသူ ၅၄ ရာခိုင္ႏႈန္း မဲေပးခဲ့ၾကတ့ဲအတြက္ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတခုအျဖစ္ ယူဆၾကပါတယ္။
၁၉၄၈ ကေန ၁၉၅၈ အထိ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးႏု ကပဲ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္ျပင္ပါ့မယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ကတိေပးထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေျခခံဥပေဒ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းရဲ႕ အာဏာသိမ္းမႈေၾကာင့္ ရပ္ဆိုင္းသြားပါတယ္။
ဗိုလ္ေနဝင္းက ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ (မဆလ) ကို တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒသစ္တရပ္ကို ေရးဆြဲၿပီး လႊတ္ေတာ္မရွိတဲ့အတြက္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ ျပည္သူ႔ ဆႏၵခံယူပြဲကေန အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။
အရင္ၿဗိတိသွ်လက္ထက္က အေျခခံဥပေဒမွာ ဗမာျပည္မအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ နယ္ေတြဟာ အေျခခံဥပေဒသစ္ အရ တိုင္း ၇ ခု ျဖစ္လာၿပီး အဓိက လူမ်ိဳးစုႀကီး ၇ ခု ရိွတ့ဲ ေဒသေတြက ျပည္နယ္ ၇ ခု ျဖစ္လာပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒသစ္အရ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ရွိပါတယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ အေျခခံဥပေဒ ရပ္ဆိုင္းမသြားခင္အထိ ျပည္သူလူထုဟာ ေလးႀကိမ္မဲေပးခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ ေရြးေကာက္ပြဲလို႔ေတာင္ မေခၚႏုိင္ဘဲ တခုတည္းေသာ ပါတီျဖစ္တဲ့ မဆလပါတီက ေရြးခ်ယ္ထားတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေလာင္းကို အတည္ျပဳေပး႐ံုသက္သက္ ေရြးခ်ယ္ပြဲေတြသာ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
တခ်ိဳ႔ႏုိင္ငံေရးသမားေတြဟာ စစ္မွန္တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ႏုိင္ငံေတာ္ ထူေထာင္မယ္ဆိုတဲ့ ဦးေနဝင္းရဲ႕ ကတိကို ယံုၾကည္ၿပီး အာဏာသိမ္းတာကို ေထာက္ခံခဲ့ၾကတာပါ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ျပည္သူလူထုက ႏုိင္ငံေရးသမားေတြရဲ႕ အာဏာလြန္ဆြဲပြဲေတြ၊ ေဖာက္ျပန္မႈေတြအေပၚ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့မွ ဦးေနဝင္းရဲ႕ မဆလပါတီဟာ တပါတီအာဏာရွင္စနစ္ နဲ႔ အတုအေယာင္ ျပည္ေထာင္စုကိုသာ ေဖာ္ထုတ္ေပးၿပီး ျပည္သူလူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြအတြက္ ဘာကိုယ္စားျပဳမႈမွ မရွိဘူးဆိုတာ သူတို႔ သေဘာ ေပါက္လာၾကပါတယ္။
၁၉၉ဝ မွာလည္း ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးတခု လုပ္ခ့ဲပါတယ္။ ဒါဟာ ေနာက္ဆုံး ေရြးေကာက္ပဲြ ျဖစ္ၿပီး ၁၉၈၈ အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ကတိကဝတ္အရ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္မႈကို မႏွစ္သက္ဘဲ ပါတီစံု ဒီမိုကေရစီစနစ္ကိုသာ လိုလားေၾကာင္း ျပသတဲ့အေနနဲ႔ မဲေပးခြင့္ရသူ သန္း ၂ဝ ေက်ာ္ အနက္ ၆ဝ ရာခုိင္ႏႈန္းက အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို မဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္က မဲဆႏၵနယ္ ၄၈၅ ခု အနက္ ၃၉၂ ေနရာမွာ အႏိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကိုေတာ့ စစ္အစိုးရက မ်က္ကြယ္ျပဳထားပါတယ္။
အေျခခံဥေပဒသစ္တရပ္ ေရးဆြဲဖို႔ အမ်ိဳးသားညီလာခံတရပ္ကို စစ္အစိုးရက စီစဥ္ျပဳလုပ္ၿပီး ထြက္ေပၚလာတ့ဲ အေျခခံဥပေဒကုိ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္မွာ အတည္ျပဳလုိက္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအေျခခံဥပေဒအရဆုိရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ တိုင္းေဒသႀကီး ၇ ခု နဲ႔ ျပည္နယ္ ၇ ခု ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ဒီမိုကေရစီႏုိင္ငံ မဟုတ္သလို ျပည္ေထာင္စုလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္တပ္နဲ႔ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ကသာ ႏုိင္ငံေတာ္ အာဏာကို နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ စနစ္ တရပ္သာ ျဖစ္ပါတယ္။
၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒကို ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲမွာ အတည္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ ျပဳလုပ္တ့ဲ ဆႏၵခံယူပဲြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆႏၵခံယူပြဲဟာ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ လိမ္ညာမႈျဖစ္ေပမယ့္ စစ္အစိုးရက သူတုိ႔ရဲ႕ အေျခခံဥပေဒဟာ မဲေပးသူေပါင္း ၉ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရခဲ့တယ္လို႔ ေၾကညာပါတယ္။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီအေျခခံဥပေဒကို ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြသာမက အပစ္ရပ္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြကလည္း မေထာက္ခံၾကပါဘူး။
ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပုိင္း ေပၚေပါက္လာတ့ဲ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ အေျခခံဥပေဒေတြ အားလံုးဟာ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို မျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပါဝင္ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒေတာင္မွ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ ေက်နပ္မႈကို အျပည့္အဝ မရရွိခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္ပိုင္း အေျခခံဥပေဒေတြနဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲေတြလည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီေခတ္က ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ အေျခခံဥပေဒရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို အခ်ိန္မီ ဖယ္ရွားျပဳျပင္ဖို႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၿပီး အာဏာႏုိင္ငံေရးမွာ နစ္ျမွဳပ္ေနခဲ့ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၇ဝ နဲ႔ ၁၉၈ဝ ႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ စစ္တပ္က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြကုိ အႏိုင္က်င့္ၿပီး ‘ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္’ အေရာင္ျပကာ အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ‘ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္’ ဟာလည္း တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ား အပါအဝင္ ျပည္သူ လူထုရဲ႕ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြကို မျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။
၁၉၇၄ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းေရြးေကာက္ပြဲေတြဟာ ျပည္သူလူထုကို လံုး၀ ကိုယ္စားမျပဳခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၉ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ အေတာ္အသင့္ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တေပမယ့္ ထြက္ေပၚလာတ့ဲ ရလဒ္ကုိ စစ္အစုိးရက အေၾကာင္းျပခ်က္ ခိုင္ခိုင္မာမာ မေပးဘဲ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ပါတယ္။
စစ္စိုးမိုးမႈေအာက္က အခု ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒဟာ ဘယ္ေလာက္ ၾကာၾကာ ခံမလဲ၊ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ကလည္း ကိုယ္စားျပဳမႈ ဘယ္ေလာက္ ရွိမလဲ ဆိုတာေတြရယ္ကိုေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာရပါဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ ဗမာျပည္ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း သမိုင္းေၾကာင္းအရေတာ့ ျပည္သူ လူထုနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ ေထာက္ခံမႈမရွိရင္ ဘယ္အေျခခံဥပေဒမွ ၾကာၾကာမခံဘူး ဆုိတာကို ေတြ႔ႏုိင္ပါတယ္။ ။
Home 
သံုးသပ္ခ်က္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ထင္ဟပ္ႏုိင္ပါ့မလား
သံုးသပ္ခ်က္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ထင္ဟပ္ႏုိင္ပါ့မလား
၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲဟာ ျပည္သူ႔ဆႏၵကို ထင္ဟပ္ႏုိင္ပါ့မလား
ဆႏၵသေဘာထား
“ႏို၀င္ဘာလမွာ သူ (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္) ရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ကာလ ကုန္ဆံုးခ်ိန္မွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ျပစ္ဒဏ္ကို သူခံယူၿပီး ျဖစ္ပါ လိမ့္မယ္။ ဒီကိစၥအေပၚ အျငင္းပြားစရာ မရိွပါဘူး” — 
